Σ' ένα ακρωτηριασμένο απόσπασμα από τις Δαναΐδες του Αισχύλου εμφανίζεται η θεά Αφροδίτη επί σκηνής:
Τώρα ο καθάριος Ουρανός λαχταρά να διαπεράσει τη Γη
Τώρα η Γη συνεπαίρνεται από τον πόθο για τον γάμο της
Οι βροχές που πέφτουν ραγδαία από το ζευγάρωμα με τον Ουρανό
Τη γεμίζουν ζωή και γεννάει, για τον άνθρωπο,
Κοπάδια πρόβατα και ζωογόνο στάρι.
Κι από την υγρή αγαλλίαση ξεπηδά τέλεια, η εποχή των δέντρων.
Σ' αυτήν συμμετέχω κι εγώ.
Οι δύο πρώτοι στίχοι του αποσπάσματος, με τις συμμετρικές τους προτάσεις, τονίζουν το γεγονός ότι ή επιθυμία είναι εντελώς αμοιβαία, χωρίς να υπάρχει εξαναγκασμός από καμία πλευρά και το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτε λιγότερο από την ίδια τη ζωή στον πλανήτη- την ζωή των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών.
John Herington, 1986 Yale University
